''ဒီဇင္ဘာ (၁)ရက္
အဲ့ဒီ့ေန႔က
ႏွင္းဖြဲေလးေတြ က်ဆင္းေနခဲ့တယ္
ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုး
ႏွင္းၿမဴေတြ အုပ္ဆိုင္းေနပီး
ေအးစက္တဲ့ ေလညင္းက
တသုန္သုန္ တိုက္ခတ္ေနေလရဲ့
ငါ့ခႏၱာကိုယ္ေပါ့ မွာလည္း
ႏွင္းၿမဴေတြ ဖံုးလြမ္းေနပီ
အၿဖဴေရာင္
ပ၀ါပါးပါးေလ လြမ္းၿခံဳထားသလို
ၿဖစ္ေပါေနခဲ့တယ္။
''ဒီဇင္ဘာ (၂)ရက္
ခါတိုင္းလို မထူးၿခားတဲ့
ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ
အရမ္းကို ေအးစက္ေနတဲ့
ဒီလိုရာသီမ်ိဳးမွာ
အၿပင္ထြက္ပီး ဘယ္လူမေၿပာနဲ႔
ဘယ္သတၱ၀ါမွ ငါ့ခႏၱာကိုယ္ေပါ
တက္ထိုင္ခ်င္မွာ
မဟုပ္ဖူးေလ.......!!
ဒီလိုနဲ႔
ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေအးလွတဲ့
ေဆာင္းဦးရဲ့ သမီးပ်ိဳကုိ
အံတု ရင္ဆိုင္းရင္း ကုန္ဆံုးခဲ့ၿပန္တယ္။
''ဒီဇင္ဘာ (၃)ရက္
ငါ့မ်က္လံုးေတြ အရမ္းကို
ေ၀၀ါးေနပီး
ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုးကို
မံု၀ါး၀ါးပဲ ၿမင္ႏိုင္စြမ္း ရွီေတာ့တယ္
ခႏၱာကိုယ္ေတြလည္း
ကိုက္ခဲေနပီး
ငါ့ကိုယ္ငါ မပိုင္ေတာ့သလိုပဲ
အသက္ရူလိုက္တုိုင္း
ရင္ဘတ္ထဲကုိ ၀င္ေရာက္လာတဲ့
ေအးစက္တဲ့ ေလထုေၾကာင့္
နွလံုးခံုသံေတြလည္း
သိပ္ပီးမမွန္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ေသခ်ာတယ္ ဒီရာသီ၊ ဒီေဆာင္းကို
ငါရင္မဆိုင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ..^^
''ဒီဇင္ဘာ (၄)ရက္
ေသခါနီး လူတစ္ေယာက္လိုပဲ
ဂေယာင္ဂတန္းေတြ
ငါေၿပာေနမိတယ္
ဒီအခ်ိန္ ငါ့အတြက္လိုအပ္ေနတာ
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ့ အေႏြးဓါတ္ေလ
အသိေတြ လြတ္တစ္ခ်က္
မလြတ္တစ္ခ်က္ ၾကားကေန
မြတ္သိပ္စြာ ငါဆုေတာင္းေနမိတယ္
တစ္ေယာက္ေယာက္ ငါ့ကိုယ္ေပါ
လာထိုင္ပါေစလို႔ ဒီအခ်ိန္
ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ပိုပီးေအးစက္လာတယ္
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သစ္ပင္ေပါက
က်လာတဲ့ ႏွင္းစက္ေတြက
ငါ့ခႏၱာကိုယ္ကို ဖဲ့ယူေနသလို
ခံစားေနရတယ္
အၿမင္အာရံုေတြ ပိုပီးမံု၀ါးလာတယ္
ရင္မွာ အေၾကာက္တရားက
ၾကီးစိုးလာတယ္
ဘုရားဘုရား ငါတကယ္သြားရေတာ့မွာပါလား
မံု၀ါး၀ါးအၿမင္အာရံုေတြၾကားက
ဘုရားရွင္ကုိ တ ရင္း
တစ္စံုတစ္ေယာက္ ငါ့ခႏၱာကိုယ္ကို
ပြတ္သတ္ေနသလို ႏူးညံ့တဲ့
အေတြ႔တစ္ခု ခံစားလာမိတယ္
ေသခ်ာတယ္ တစ္ေယာက္ေယာက္
ငါ့ကိုယ္ေပါက ႏွင္းစက္ေတြကုိ
ဖယ္ခ်ေပးေနပီဆိုတာ
ၾကည့္စမ္း.....
ဒါအိမ္မက္လားကြယ္
ဒါမွမဟုပ္ ငါမ်ား
ဂေယာင္ဂတန္းနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ေနတာလား
^^ ထိုင္ခံုေလးကို^^
သနားလို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က
ကူညီေနတာမ်ားလား
အရမ္းကို သိခ်င္စမ္းလွပါဘိကြယ္....!!
